Een paar dagen in het jaar nemen we zonder morren de hele zondag plaats op de bank – of het buiten nou mooi weer is of niet. Parijs-Roubaix (het liefst met regen buiten én in Frankrijk), De Ronde, het WK op de weg – én het WK Veldrijden. Deze zondag maakten we een uitzondering; broer en mede-Pedaleur Garikai was op 5 februari jarig en wilde dat graag vieren door koers te kijken met de familie. Niet vanaf de bank zoals gebruikelijk, maar op locatie. Op naar Hoogerheide, om het verwachte duel der crossgrootheden van dichtbij te zien.

Noord-Brabant is voor ons een kleine twee uur rijden (de verwachte files voor het parcours niet meegerekend), dus om half 9 stappen we in de auto. En dat blijkt een mooie vertrektijd; twee uur rijden, een file die ruim vóór de afrit begint, parkeerplaats zoeken en 4 kilometer lopen betekent dat we om 12 uur op het parcours zijn. Maar goed, we staan. Even de speciale betaalpas aanschaffen, want zonder bier en Vlaamse friet is dit feest natuurlijk half zo leuk niet!

We hoorden vooraf schattingen die het hadden over tussen de 30 en 40 duizend bezoekers op de zondag en dat blijkt. Op het centrale veld is het al één grote mensenmassa en werkelijk elke meter langs de hekken staat vol met supporters. En de deelnemers die om de ereplaatsen strijden mogen dan vooral uit België en Nederland komen, dat weerhoudt bezoekers uit andere landen zeker niet om ook te komen kijken. De Spanjaard Felipe Orts heeft zelfs een complete fanschare op de been gekregen, die compleet met bordkartonnen versie van hun favoriete renner op pad zijn gegaan. De sfeer zit er goed in.

De vrouwen onder 23 jaar starten hun race om 1 uur en plotseling zie ik dat er bij het hek een open ruimte is ontstaan. Mooi, kan ik vanaf daar rustig wat foto’s maken. Dat blijkt een misrekening: een paar brute beuken later sta ik weer op de tweede rij. Ik blijk op de plek te zijn gaan staan van een norsig ogende man met een jas van de David en Mathieu van der Poel-fanclub. “Ik sta hier vanaf acht uur”, gromt hij me nog na. Okee, niet iedereen is dus goedgemutst – ik neem m’n plek weer in bij de anderen (die me nog even uitlachen terwijl ik licht verbouwereerd terugloop).

De vrouwenkoers wordt glansrijk gewonnen door Shirin van Anrooij, die daarmee het goede voorbeeld geeft voor later op de middag. De mannenkoers begint om drie uur, en als Nederlanders hopen we toch dat Mathieu van der Poel daar ook de wereldtitel kan pakken. Maar of we daar echt vertrouwen in hebben? Wout van Aert is toch wel een aantal keer duidelijk de betere geweest tijdens deze crosswinter. Want hoe goed is Van der Poel nu precies? En hoe gaat het met die rug?

Tijdens de mannenwedstrijd is de drukte op z’n grootst. Al na een minuut of drie koers blijkt de wedstrijd zo te verlopen als verwacht: vanaf onze plek zien we Van der Poel en Van Aert keer op keer samen voorbijrazen, de rest volgend op een steeds iets grotere achterstand. Het meeste gejuich is verder voor een Costa Ricaan die ver achter de rest van het veld aanboemelt. Lijkt ons heerlijk; Garikai ziet als in Zimbabwe geboren Nederlander dat er ook voor hem als redelijk talentloos coureur toch een mooie carrière als crosser in het verschiet kan liggen.

Halverwege de koers verplaatsen we ons naar een plek met iets meer overzicht. Want goede sfeer of niet, de wedstrijd zelf volgen is niet heel makkelijk. Gelukkig besluiten de crosskampioenen het ons niet al te moeilijk te maken. Onafscheidelijk denderen ze door naar de onvermijdelijke sprint, die we vanaf het grote scherm kunnen aanschouwen. Zodra Van der Poel niet goed, maar héél goed blijkt te zijn, barst het gejuich los op het terrein. Die sfeer mis je dan toch voor de televisie.

We kijken of we nog een verjaardagsdrankje kunnen doen in het dorp, maar alle cafés in Hoogerheide blijken gereserveerd te zijn door groepen koersliefhebbers. Dat was een mooie afsluiter geweest, maar dan maar terug naar de auto.

Terug gaat iets vlotter dan heen en een even voor achten zijn we weer thuis. Het was een prachtige dag met een publiek dat (op een enkeling na) in een zeer goede stemming was.

Zeer de moeite waard!

En toch, thuis op de bank kijkt het ook wel érg lekker.